Het spinnewiel
|
|
Toen ik net in Frankrijk woonde, met mijn voeten in de klei van de realisatie van de droom van een vrij, zelfvoorzienend leven, had ik zo’n 10 schapen in de wei lopen.
Wie schapen in de wei heeft lopen, heeft in het voorjaar wol.
Met plezier in handwerken, rook ik een kans . Hhmmm, wat een zalige lucht! .
Ik wilde mijn eigen wol kunnen spinnen.
Internet wees me de weg hoe ik het met een zelfgemaakte spintol kon doen.
Dat was best leuk, maar ja….. het schoot natuurlijk niet heel erg voor iemand met de voorkeurssnelheid van een F16.
Ik investeerde dan ook een paar tientjes in een spinnewiel en bekeek op youtube hoe het werkt.
Als doorgewinterde autodidact , wist ik dat ik nu alles had wat ik nodig had:
· de wil
· het materiaal
· een basisbegrip van het proces
· tijd en
· energie
Na een paar keer proberen wist ik dat hier een magisch ingrediënt met rijke hand toegevoegd moest worden: doorzettingsvermogen.
In de eerste tijd eindigde echt iedere poging al heel snel in een en hetzelfde resultaat: een draadbreuk.
Te snel gaan, te langzaam gaan, te hard trekken, niet hard genoeg trekken, teveel materiaal toevoegen, te weinig materiaal toevoegen, te veel nadenken, te weinig nadenken……het lijkt niet uit te maken wat ik doe, de hobbelige, ongelijkmatige draad….. breekt om de paar seconden.
En voordat je dan weer verder kunt, moet je de ruwe wol weer zien aan te hechten.
Laat dat nou net het moeilijkste onderdeel van het spinproces zijn, een kwalitatief goed beginnetje maken, de boel in de juiste richting op gang brengen en de spanning op het systeem gestaag hanteren en opbouwen.
Het kostte me zo’n drie weken, iedere dag 10 minuten proberen, om het van draadbreuk tot draadbreuk, langer dan een minuut vol te kunnen houden. Frustrerend! Het ziet er zo gemakkelijk uit als je het iemand ziet doen!
Na vijf weken begon ik er eindelijk wat lol in te krijgen. Uiteraard omdat het langzamerhand beter ging en ik eindelijk sneller kon werken dan met mijn spintol.
Na nog een paar weken, waarin ik steeds langere sessies deed en steeds gelijkmatiger en dunnere draden kon spinnen, kon ik het zelfs combineren met het gooien van stokken om de hond te vermaken.
Wamt ik leerde ook….. zelf ergens schik in hebben is een ding…..
Maar als je huisgenoot zich te pletter verveelt en besluit de tandbestendigheid van je sokken, je tenen en dat rare spul dat wel urenlang alle aandacht krijgt te testen……
Dan is het toch tijd om heel inventief een kleine aanpassing in de techniek door te voeren zodat iedereen in de kamer er de lol van inziet.
Ik vond het een heerlijke activiteit: zelf, op hoge snelheid, supermulti-taskend en toch met een ‘ lege kop’ van mijn zelf geschoren schapenwol mijn eigen draden spinnen voor allerlei handwerkprojecten. Een diep intens tevreden snorrend gevoel vanbinnen, van creatief verbonden zijn met de overvloed van de aarde, werd ik gewaar. Ik kon spinnen!
Met de vriendinnen in de buurt hielden we af en toe gezellige workshops zoals jam maken en muziek maken. En dus opperde ik op een dag….. wol spinnen?
Ik besloot met de spintollen te beginnen en dan maar te zien hoever we zouden komen. Omdat het me zelf vijf weken verkenningen in de krochten van diepe frustratie had gekost, leek het spinnewiel mij wat optimistisch op een middag met vier dames…. maar ik had het wel bij de hand.
Tot mijn (simultaan beleefde!) grote genoegen, stomme verbazing en lichte frustratie, lukte het iedereen om nog diezelfde middag een stuk draad van redelijke kwaliteit uit het spinnenwiel te toveren met een grote glimlach op hun gezicht.
Hadden zij meer natuurlijke aanleg voor spinnen dan ik?
Nee, dat geloof ik niet. Maar zij hadden wel iets anders.
Zij hadden iemand bij de hand met ervaring, die de draad kon aanhechten en die de betere stukken ruwe wol, met de langste vezels voor ze had voorgeselecteerd. Met een stevige verbinding tussen wat er al is en wat er toegevoegd wordt, is het moeilijkste obstakel uit te weg en is er heel wat meer speelruimte voordat er wat ‘ fout’ gaat en blijkt de rest ineens bijna als vanzelf te gaan.
Helemaal ditzelfde patroon volgend, weet ik stellig zeker dat ik iedereen kan helpen te leren spinnen van compleet genoegen, zonder dat er wol of een spinnewiel aan te pas komt en in een fractie van de tijd die het mij heeft gekost.
Wat eraan te pas komt is:
· de wil (om je actief creatief verbonden te voelen met de overvloed van het leven)
· het basismateriaal (jezelf, je eigen dagelijks leven in jouw eigen gemeenschap(pen))
· een basisbegrip van het proces (gratis** toegankelijk op deze website www.1ucompany.com)
· tijd ( alles vanaf een paar minuten per dag is genoeg)
· energie ( iedere hoeveelheid die je beschikbaar hebt)
· handige hulpjes ( gratis** verkrijgbaar via mijn website)
· en een snufje doorzettingsvermogen om het een serieuze kans te geven
In een tijdperk waarin alles aan marketing onderhevig lijkt te zijn, kwam de vraag op:
” Is spinnen nog wel van ‘ nu’? “
Hoe zit het met het hoge geitenwollensokken-gehalte ervan?
Is er iets te veel een associatie met ‘ hard werken’ , ‘ ouderwets’ en ‘ tijd rovend’ misschien? Terwijl ik weet dat het in de realiteit veel dichter ligt tegen heel moderne en mindful bijna-niks-doen-dat-je-niet-veel-kost?
Soms doet een nieuwe naam wonderen….
De naam die ik heb gekozen voor deze vorm van levenskunst is: Fil-o-filie.
Met filofilie wordt goed garen gesponnen voor het weefsel van hele, hechte en toch open harmonieuze gemeenschappen, waarin mensen zichzelf en de gemeenschap naar beste eer en geweten steeds beter maken, creatief gebruik makend van wat er voorhanden‘ is’.
Met goed gehechte verbanden kan de draad van de (be-)vredige(nde) humane menselijke vooruitgang weer met nieuw elan worden opgepakt.
Langdradig wordt ineens begerenswaardig want dat begrip is in filofilie het tegendeel van saai J.
Zweverig?
Nee hoor, stevig met een voet op de grond en een op het aandrijfpedaal van het dagelijks leven.
Ja natuurlijk, als de draad niet vrij kon zweven kwam het spinnen uiteraard geen stap vooruit J.
(*)
Esther Dageraad in het kort:
- Nu 43 jaar op deze aardbol, te midden van mensen van diverse pluimage en culturele achtergronden
- Omgangskunde studeren en een didactische bevoegdheid behalen
- 20 jaar met een kat leven, zonder twijfel mijn beste leraar bij dit vraagstuk
- Mezelf leren spinnen op een spinnenwiel
- Mijn leven in een (onder-)stroomversnelling brengen na introductie tot de Law of Attraction
- Het actief beoefenen van (toegepaste) filosofie en (para-)psychologie
Woont momenteel in Noord-Frankrijk en wijdt zich aan haar zelfgekozen ambassadeurschap voor me-time, wat de spil vormt in haar missie om veranderprocessen van binnenuit te ondersteunen, in natuurlijke richting.
Hier lees je meer over Esther (in het Engels)
(**)?
Wat doet dat voetnootje bij ‘ gratis’? Waar zit het addertje onder het gras?
Dat sterretje geeft aan dat je volkomen open, zonder inschrijving, zonder vooraf betalen van geld toegang hebt en onbeperkt gebruik kunt maken van alles wat er op de website wordt aangeboden, om te lezen en te downloaden, met respect voor mijn bijdragen.
In mijn ‘play rights’ verzoek ik je dan ook om twee dingen in acht te nemen.
Als je er met anderen over communiceert, vermeld dan de bron.
Wanneer je ervaart dat het gebruik van mijn talenten en expertise in belangrijke mate heeft bijgedragen aan de kwaliteit van jouw leven, dan zie ik ook graag hoe jouw talenten en expertise een belangrijke bijdrage aan het mijne kunnen leveren.
Wie schapen in de wei heeft lopen, heeft in het voorjaar wol.
Met plezier in handwerken, rook ik een kans . Hhmmm, wat een zalige lucht! .
Ik wilde mijn eigen wol kunnen spinnen.
Internet wees me de weg hoe ik het met een zelfgemaakte spintol kon doen.
Dat was best leuk, maar ja….. het schoot natuurlijk niet heel erg voor iemand met de voorkeurssnelheid van een F16.
Ik investeerde dan ook een paar tientjes in een spinnewiel en bekeek op youtube hoe het werkt.
Als doorgewinterde autodidact , wist ik dat ik nu alles had wat ik nodig had:
· de wil
· het materiaal
· een basisbegrip van het proces
· tijd en
· energie
Na een paar keer proberen wist ik dat hier een magisch ingrediënt met rijke hand toegevoegd moest worden: doorzettingsvermogen.
In de eerste tijd eindigde echt iedere poging al heel snel in een en hetzelfde resultaat: een draadbreuk.
Te snel gaan, te langzaam gaan, te hard trekken, niet hard genoeg trekken, teveel materiaal toevoegen, te weinig materiaal toevoegen, te veel nadenken, te weinig nadenken……het lijkt niet uit te maken wat ik doe, de hobbelige, ongelijkmatige draad….. breekt om de paar seconden.
En voordat je dan weer verder kunt, moet je de ruwe wol weer zien aan te hechten.
Laat dat nou net het moeilijkste onderdeel van het spinproces zijn, een kwalitatief goed beginnetje maken, de boel in de juiste richting op gang brengen en de spanning op het systeem gestaag hanteren en opbouwen.
Het kostte me zo’n drie weken, iedere dag 10 minuten proberen, om het van draadbreuk tot draadbreuk, langer dan een minuut vol te kunnen houden. Frustrerend! Het ziet er zo gemakkelijk uit als je het iemand ziet doen!
Na vijf weken begon ik er eindelijk wat lol in te krijgen. Uiteraard omdat het langzamerhand beter ging en ik eindelijk sneller kon werken dan met mijn spintol.
Na nog een paar weken, waarin ik steeds langere sessies deed en steeds gelijkmatiger en dunnere draden kon spinnen, kon ik het zelfs combineren met het gooien van stokken om de hond te vermaken.
Wamt ik leerde ook….. zelf ergens schik in hebben is een ding…..
Maar als je huisgenoot zich te pletter verveelt en besluit de tandbestendigheid van je sokken, je tenen en dat rare spul dat wel urenlang alle aandacht krijgt te testen……
Dan is het toch tijd om heel inventief een kleine aanpassing in de techniek door te voeren zodat iedereen in de kamer er de lol van inziet.
Ik vond het een heerlijke activiteit: zelf, op hoge snelheid, supermulti-taskend en toch met een ‘ lege kop’ van mijn zelf geschoren schapenwol mijn eigen draden spinnen voor allerlei handwerkprojecten. Een diep intens tevreden snorrend gevoel vanbinnen, van creatief verbonden zijn met de overvloed van de aarde, werd ik gewaar. Ik kon spinnen!
Met de vriendinnen in de buurt hielden we af en toe gezellige workshops zoals jam maken en muziek maken. En dus opperde ik op een dag….. wol spinnen?
Ik besloot met de spintollen te beginnen en dan maar te zien hoever we zouden komen. Omdat het me zelf vijf weken verkenningen in de krochten van diepe frustratie had gekost, leek het spinnewiel mij wat optimistisch op een middag met vier dames…. maar ik had het wel bij de hand.
Tot mijn (simultaan beleefde!) grote genoegen, stomme verbazing en lichte frustratie, lukte het iedereen om nog diezelfde middag een stuk draad van redelijke kwaliteit uit het spinnenwiel te toveren met een grote glimlach op hun gezicht.
Hadden zij meer natuurlijke aanleg voor spinnen dan ik?
Nee, dat geloof ik niet. Maar zij hadden wel iets anders.
Zij hadden iemand bij de hand met ervaring, die de draad kon aanhechten en die de betere stukken ruwe wol, met de langste vezels voor ze had voorgeselecteerd. Met een stevige verbinding tussen wat er al is en wat er toegevoegd wordt, is het moeilijkste obstakel uit te weg en is er heel wat meer speelruimte voordat er wat ‘ fout’ gaat en blijkt de rest ineens bijna als vanzelf te gaan.
Helemaal ditzelfde patroon volgend, weet ik stellig zeker dat ik iedereen kan helpen te leren spinnen van compleet genoegen, zonder dat er wol of een spinnewiel aan te pas komt en in een fractie van de tijd die het mij heeft gekost.
Wat eraan te pas komt is:
· de wil (om je actief creatief verbonden te voelen met de overvloed van het leven)
· het basismateriaal (jezelf, je eigen dagelijks leven in jouw eigen gemeenschap(pen))
· een basisbegrip van het proces (gratis** toegankelijk op deze website www.1ucompany.com)
· tijd ( alles vanaf een paar minuten per dag is genoeg)
· energie ( iedere hoeveelheid die je beschikbaar hebt)
· handige hulpjes ( gratis** verkrijgbaar via mijn website)
· en een snufje doorzettingsvermogen om het een serieuze kans te geven
In een tijdperk waarin alles aan marketing onderhevig lijkt te zijn, kwam de vraag op:
” Is spinnen nog wel van ‘ nu’? “
Hoe zit het met het hoge geitenwollensokken-gehalte ervan?
Is er iets te veel een associatie met ‘ hard werken’ , ‘ ouderwets’ en ‘ tijd rovend’ misschien? Terwijl ik weet dat het in de realiteit veel dichter ligt tegen heel moderne en mindful bijna-niks-doen-dat-je-niet-veel-kost?
Soms doet een nieuwe naam wonderen….
De naam die ik heb gekozen voor deze vorm van levenskunst is: Fil-o-filie.
Met filofilie wordt goed garen gesponnen voor het weefsel van hele, hechte en toch open harmonieuze gemeenschappen, waarin mensen zichzelf en de gemeenschap naar beste eer en geweten steeds beter maken, creatief gebruik makend van wat er voorhanden‘ is’.
Met goed gehechte verbanden kan de draad van de (be-)vredige(nde) humane menselijke vooruitgang weer met nieuw elan worden opgepakt.
Langdradig wordt ineens begerenswaardig want dat begrip is in filofilie het tegendeel van saai J.
Zweverig?
Nee hoor, stevig met een voet op de grond en een op het aandrijfpedaal van het dagelijks leven.
Ja natuurlijk, als de draad niet vrij kon zweven kwam het spinnen uiteraard geen stap vooruit J.
(*)
Esther Dageraad in het kort:
- Nu 43 jaar op deze aardbol, te midden van mensen van diverse pluimage en culturele achtergronden
- Omgangskunde studeren en een didactische bevoegdheid behalen
- 20 jaar met een kat leven, zonder twijfel mijn beste leraar bij dit vraagstuk
- Mezelf leren spinnen op een spinnenwiel
- Mijn leven in een (onder-)stroomversnelling brengen na introductie tot de Law of Attraction
- Het actief beoefenen van (toegepaste) filosofie en (para-)psychologie
Woont momenteel in Noord-Frankrijk en wijdt zich aan haar zelfgekozen ambassadeurschap voor me-time, wat de spil vormt in haar missie om veranderprocessen van binnenuit te ondersteunen, in natuurlijke richting.
Hier lees je meer over Esther (in het Engels)
(**)?
Wat doet dat voetnootje bij ‘ gratis’? Waar zit het addertje onder het gras?
Dat sterretje geeft aan dat je volkomen open, zonder inschrijving, zonder vooraf betalen van geld toegang hebt en onbeperkt gebruik kunt maken van alles wat er op de website wordt aangeboden, om te lezen en te downloaden, met respect voor mijn bijdragen.
In mijn ‘play rights’ verzoek ik je dan ook om twee dingen in acht te nemen.
Als je er met anderen over communiceert, vermeld dan de bron.
Wanneer je ervaart dat het gebruik van mijn talenten en expertise in belangrijke mate heeft bijgedragen aan de kwaliteit van jouw leven, dan zie ik ook graag hoe jouw talenten en expertise een belangrijke bijdrage aan het mijne kunnen leveren.
